Ο Τζίγκερ απέτυχε, όχι η πολυμετοχικότητα!

Έχουν βγει οι τσάτσοι του Βαρδινογιάννη παγανιά και σε ότι Μέσο διαθέτουν λένε φοβερά πράγματα. Όχι, πως δεν γινόταν εδώ και χρόνια αυτό, αλλά τώρα πια τα παίζουν όλα για όλα κάνοντας τον Πινόκιο να αισθάνεται ειλικρινής μπροστά τους.

Κοινή συνισταμένη ότι η πολυμετοχικότητα απέτυχε και ότι «τι καλά που ήμασταν επί Βαρδινογιάννη». Τότε που «σαρώναμε» ότι τίτλο κυκλοφορούσε (σπάνια την χάναμε τη δεύτερη θέση), τότε που το παρασκήνιο μας είχε στη φάπα, ο κόσμος δεν πατούσε στο γήπεδο και δεν ξέρω εγώ πόσα ακόμη δεινά μας είχαν βρει. Ως το 2008 λοιπόν ο Παναθηναϊκός ΠΕΤΑΓΕ και ήρθαν κάποιοι απατεώνες και χάλασαν την πιάτσα. Ούτε το μεγαλύτερο οπαδικό συλλαλητήριο είχε προηγηθεί, ούτε τίποτα. Αυτό στο οποίο ο Τζίγκερ έκανε το… χατίρι των οπαδών ντε και άνοιξε την ΠΑΕ. Λες και του ζήτησε κανείς κάτι τέτοιο. Γιατί εγώ θυμάμαι ότι το σύνθημα ήταν… ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥ.  

Άλλοι  το προχωρούν ακόμη  περισσότερο και στα διαγγέλματα που κάνουν δεξιά και αριστερά θυμούνται  μέχρι και τον Πατέρα και ζητάνε να βγει δημόσια και να λογοδοτήσει. Ο Πατέρας, που όταν πήγε στο ΔΣ και τους είπε «πείτε μου τι πρόβλημα και παράπονο έχετε από τη διαχείρισή μου;» κάθονταν όλοι σούζα και ήταν «όχι Νίκο, εσύ όλα καλά τα έκανες και σε ευχαριστούμε», ο Πατέρας που έχει δεχτεί συγχαρητήρια επιστολή από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, να κάτσει να λογοδοτήσει στον  κάθε απίθανο στον οποίο θα έπρεπε να του απαγορευτεί να αναφέρει και το όνομα Παναθηναϊκός…

Η πολυμετοχικότητα λοιπόν δεν απέτυχε. Ο Τζίγκερ απέτυχε γι’ αυτό και την… διέλυσε. Γιατί δεν άντεχε να βλέπει τον Παναθηναϊκό υγιή και πρωταγωνιστή. Δεν άντεχε να βλέπει άλλους, να κάνουν αυτό που ο ίδιος ήταν ΑΝΙΚΑΝΟΣ να πράξει. Γυρίστε λιγάκι το χρόνο πίσω. Αλλωστε, κόντρα στα παραμύθια που σας σερβίρουν οι εραστές του Τσάκα, η πολυμετοχικότητα κράτησε ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ όλα κι όλα. Τον τρίτο ο Τζίγκερ με τον Κωνσταντόπουλο είχαν κάνει τα θαύματα τους και ο Βγενόπουλος με τον Πατέρα παρέλαβαν καμένη γη, ενώ φεύγοντας τρεις μήνες μετά άφησαν 17 με 18 εκατομμύρια στο ταμείο. Τώρα πως δεν υπάρχει απόθεμα ούτε για τα δώρα των υπαλλήλων, ας ψάξει να το βρει αυτός που επί τέσσερα χρόνια δεν έβαλε σάλιο ή για να μην τον αδικούμε, κάτι λιγότερο από πέντε μύρια.

Φέρτε λοιπόν το χρόνο λίγο πίσω και γυρίστε δυο χρόνια πριν. Στο καλοκαίρι του νταμπλ. Δείτε ποιος ανάγκασε σε φυγή τον Βγενόπουλο και τον Πατέρα και σκεφτείτε τι πάρτι θα είχαμε μέχρι σήμερα, αν παρέμεναν στις θέσεις τους. Ο Μαρινάκης είδε φως (δηλαδή «διοίκηση» Τζίγκερ) και μπήκε. Αλλιώς δεν θα τολμούσε να μπλέξει και ο Κόκκαλης θα έτρωγε ακόμη φάπες. Ούτε πέμπτος δεν θα έβγαινε τα επόμενα χρόνια. Εκεί τελείωσαν που λέτε όλα, εκεί πάρθηκε και η απόφαση να διαλυθεί ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ η πολυμετοχικότητα.

Για να μην πάμε και στη συμφωνία του Συντάγματος. Και εκεί τα κορόιδα (Βγενόπουλος, Πατέρας, Γιαννακόπουλοι) έβαλαν κανονικά το ποσοστό τους και ο Τζίγκερ έκανε την πάπια. Ειχε το 54%, λειτουργούσε ως 30% και πλήρωνε ως… 0%. Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία η οποία ξεπεράστηκε τελικώς όταν ανακαλύφθηκε το περίφημο παρκάρισμα των μετοχών. Και παράλληλα άρχισε να φεύγει ΛΑΣΠΗ προς ότι υγιές έχει μείνει στον Παναθηναϊκό. Μήπως τα ίδια δεν έκανε και παλιότερα με τους Γιαννακόπουλους; Ρωτήστε τους ανθρώπους του Βαρδινογιάννη πως τους αποκαλούσαν και σε ιδιωτικές και σε δημόσιες συζητήσεις τους. Απλά τώρα δεν είναι το ίδιο... ενοχλητικοί και βρήκε άλλους να στοχοποιήσει για όσα ο εκείνος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει.

Αυτά είναι ΓΝΩΣΤΑ παρότι σε κάποιους μπορεί να μοιάζουν κινέζικα. Απλώς αναγκάζομαι που και που να τα υπενθυμίζω γιατί τα προβλήματα της καθημερινότητας φέρνουν σε πολύ κόσμο… αλτσχάιμερ. Εκείνο που δεν έχει γίνει κατανοητό σε όλους είναι η συνεχιζόμενη προσπάθεια του Βαρδινογιάννη να καταστρέψει ολοσχερώς τον Παναθηναϊκό. Να τον στείλει ακόμη και στη Δ’ Εθνική. Και να σας πω και κάτι ακόμη πιο δυσάρεστο; Από τη στιγμή που εξακολουθεί να έχει το μαχαίρι και το καρπούζι αυτός, τότε κανείς δεν μπορεί να τον φρενάρει, παρά τις όποιες προσπάθειες γίνονται. Δυστυχώ ς αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Κάνεις μέτοχος δεν θέλει να πάρει μέρος σε αυτό το καραγκιοζιλίκι και οι μόνοι που θα το παλέψουν λιγάκι ακόμη θα είναι οι οπαδοί. Μακάρι να την βρουν αυτοί την άκρη. Μακάρι…