Τα κάνει… ΟΛΑ ο «παππούς»!

Τη γνώμη μου για τον Φερέιρα την έχω καταθέσει καιρό τώρα. Και τότε που άκουγε τα μύρια όσα από εκείνους που αργότερα τον αποθέωναν και νωρίτερα και αργότερα και γενικώς σε κάθε ευκαιρία. Τον θεωρώ τον καλύτερο προπονητή που κάθισε στον πράσινο πάγκο τα τελευταία χρόνια, ενώ δεν σας κρύβω ότι ανάλογη αίσθηση είχα και για τον Χενκ Τεν  Κάτε που τελικά για πολλούς και διάφορους λόγους δεν «έκατσε».

Και οι δύο πάντως κατάφεραν να αλλάξουν πολλά σε θέματα ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ, χωρίς να θέλω να μπω σε περαιτέρω σύγκριση μεταξύ τους, διότι δεν είναι αυτό το θέμα. Βρέθηκαν βλέπετε και σε διαφορετικές «εποχές» κι αν φυσικά αυτή του Ζεσουάλδο είναι σαφώς πιο δύσκολη αφού παίζει μπάλα ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. Ο «παππούς» τα έχει… ΟΛΑ και τα κάνει ΟΛΑ.

Σαν προπονητής, ακόμη και με τα όποια λάθη του, έχει κάνει «παπάδες» από τον πάγκο. Και μόνο οι παίκτες που αναστήθηκαν φέτος μιλάνε από μόνοι τους. Κλέιτον, Καρνέζης, Μπιάρσμιρ, Σιμάο, Μαρίνος, έγιναν σούπερ απαραίτητοι, ο Λέτο άλλαξε θέση και οργιάζει, μην βάλει και κανένα… Μελίσση μέσα κάποια στιγμή ή τον Γιούρκα και έχουμε μετά τίποτα λιποθυμίες. Γενικότερα το γεγονός ότι πολεμάει με σαφώς λιγότερα όπλα σε σχέση με άλλους, τον κάνει σούπερ επιτυχημένο.

Ή Μήπως δεν έβγαλε μάτια ως... τεχνικός διευθυντής. Ο Βρύζας μπορεί να μην ήρθε ποτέ (και καλύτερα για πολλούς και διάφορους λόγους), αλλά ο «παππούς» έφερε παιχταράδες και μάλιστα με φτωχό μπάτζετ. Ο Ζέκα ήρθε στο τζάμπα και πήρε τη φανέλα του βασικού στο σπίτι του, ο Κουίνσι έγινε ξανά παίκτης, ενώ ο Τοτσέ που το παλεύει αλλά δείχνει να έχει πιάσει ταβάνι δεν ήταν και η πρώτη του επιλογή καθώς ο κόουτς ζητούσε με μανία τον Νούνο Γκόμεζ. Μέχρι και ο Ρούντολφ δεν ήταν δικός του, απλά τον πρότεινε ένας μάνατζερ στο... 90' (επειδή είχε χαλάσει του Βιέιρα της Ζιλ Βιθέντε αν θυμάμαι καλά) και... αναγκάστηκε από το τίποτα να τον δεχτεί.

Ακόμη και ως… γενικός αρχηγός τα καταφέρνει. Ο τρόπος με τον οποίο πωρώνει τους παίκτες του είναι μοναδικός και τρομερά ψαγμένος. Μπορεί να «πονάνε» πολλοί όταν κάνει ομιλίες για την αλλαγή του Βασσάρα με τον Δούρο ή για συγκεκριμένους διαιτητές, είναι όμως πράγματα που ΠΡΕΠΕΙ να τα ξέρουν οι παίκτες κι αυτό σαφώς και δεν είναι δουλειά του προπονητή. Την κάνει όμως και αυτή.

Ακόμη και ως… επικοινωνιολόγος λειτουργεί συχνά πυκνά ο Πορτογάλος καθώς οι δηλώσεις του ξεφεύγουν από τα όρια μιας τυπικής ανάλυσης του παιχνιδιού και μπαίνει στη διαδικασία να ξεβρωμίσει ένα ολόκληρο κύκλωμα και να απαντάει στην προπαγάνδα των απέναντι. Ειδικά το τελευταίο είναι που τους πονάει ακόμη πιο πολύ, γι’ αυτό και τον κυνηγάνε οι Σαρρήδες και τα λοιπά γρανάζια του συστήματος. Θα φάνε… γλαρόσουπα όμως και από αυτόν, αλλά και από την Θύρα 13 που δεν θα τους αφήσει σε χλωρό κλαρί. Το τελευταίο είναι το μόνο σίγουρο...