ΠΑΝΤΑ με ψηλά το κεφάλι!

Πηγαίνοντας το απόγευμα προς το Ολυμπιακό στάδιο δεν είχα καμία απολύτως αμφιβολία ότι ο Παναθηναϊκός θα το παίξει στο φουλ το ματσάκι και πιθανότατα θα το πάρει κιόλας. Γι΄αυτό και άφησα χωρίς δεύτερες σκέψεις την πλαζ που βρισκόμουν και την έκανα τρέχοντας για το ΟΑΚΑ. Γιατί πολύ απλά έτσι έχουμε μάθει εμείς οι Παναθηναϊκοί. Να είμαστε καθαροί και να μην ξεφτιλιζόμαστε.

Θα μπορούσε κάλλιστα να μην το χτυπήσει και να δώσει σε μια ομάδα ΕΚΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ τη δυνατότητα να διεκδικήσει την παραμονή της. Δεν το έκανε όμως και τον… ξέσκισε τον Παναιτωλικό. Όπως έχει κάνει με τόσους και τόσους στο παρελθόν. Και τον Εθνικό Αστέρα του Λιβαθηνού είχε ρίξει και σώθηκε η Παναχαϊκή του Λουκόπουλου και ένα σωρό ακόμη φορές το ίδιο έχει κάνει. Τα παίζει τα ματς στα ΙΣΙΑ και είτε τα κερδίζει, είτε τα χάνει. Στα ίσια όμως. Αυτό σημαίνει να είσαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ. 

Από εκεί και πέρα αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά πόσο πολύ έχει αδικηθεί η ομάδα αυτή. Λίγο σπρωξιματάκι να είχε από τους μετόχους της και θα το έπαιρνε ακόμη και το φετινό πρωτάθλημα. Δυο – τρεις κινήσεις χρειάζονταν και θα τους έκανες τεράστια κηδεία.Διαφωνεί μήπως κανείς;

Οι παίκτες λοιπόν συνέχισαν να στέκονται όρθιοι και αν μη τι άλλο να σέβονται τη φανέλα που φοράνε. Θα πει κανείς ότι μπορεί να παίζουν και για πάρτη τους και για την επόμενή τους ομάδα, όμως ακόμη κι αυτό να ισχύει ο Παναθηναϊκός κερδισμένος βγαίνει. Τουλάχιστον στην παρούσα φάση.

Σε ατομικό επίπεδο υπάρχουν κάποια στοιχεία που βγήκαν στον αφρό. Ο Καραγκούνης απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι ο ΜΟΝΟΣ παίκτης που δικαιούται να έχει παράπονα από τον κόουτς. Ο Κουίνσι ξύπνησε έστω και αργά, έβαλε ένα ωραίο γκολ και είχε μια γενικά καλή παρουσία. Διαφωνώ για το ότι βγήκε mvp αλλά αυτό έχει να κάνει και με το πως βλέπουν αυτοί που ψηφίζουν τη μπάλα και για τι την περνάνε.

 Και τέλος τα γκολ του Τοτσέ αν μη τι άλλο είναι μια είδηση, όχι πάντως σε καμία περίπτωση και… απάντηση. Είναι αργά για δάκρια στη συγκεκριμένη περίπτωση, άσχετα αν και δεν φταίει ο παίκτης γι’ αυτό.