Respect σε ομάδα και λαό! Η Πόλις Εάλω!

Καταρχήν το βέβαιο είναι ότι τα έξι ευρωπαϊκά θα πονάνε και θα τσούζουν πολλούς και για πολλά χρόνια. Αυτό ως πρόλογος για τα απίστευτα πράγματα που διαβάσαμε και ακούσαμε την επομένη των δύο ημιτελικών από τον κάθε λογής πικραμένο. Από αυτούς που ακούνε Γιαννακόπουλους, Ομπράντοβιτς και σία και δεν μπορούν να βγάλουν λέξη επειδή είναι «μπουκωμένοι».

Από εκεί και πέρα στα δικά μας. Καμία πίκρα για την αρμάδα αυτή, για το καμάρι μας, για την Παναθηναϊκή μας ΚΑΒΛΑ. Οργή για τα κοράκια και τον Ρήγα που έστησαν όλο αυτό το σκηνικό, αλλά και τεράστια υπερηφάνεια για το δημιούργημα αυτό που δεν ξενερώνει και θα συνεχίσει να τους γλεντάει και να τους πονάει. Ακόμη και χωρίς να κάνει αυτό που λέμε «τέλειο ματς», με πολλά από τα αστέρια της να βρίσκονται σε μέτρια μέρα, χρειάστηκε να χάσουν από την – και καλά – ανίκητη ΤΣΣΚΑ με διαιτητικά όργια. Αλλιώς δεν γινόταν. Και οι τυφλοί το βλέπανε…

Από εκεί και πέρα ένα τεράστιο μπράβο στη Θύρα 13 αλλά και στον απλό κόσμο που έκανε Λεωφόρο την Πόλη. Σε περιόδους κρίσεις στην Κωνσταντινούπολη βρέθηκαν πάνω από πέντε χιλιάδες Παναθηναϊκοί. Όσοι δεν ήταν μαζί οι Ολυμπιακοί με τους Ρώσους και τους Ισπανούς μαζί. Αυτή την ομάδα και αυτό τον κόσμο πήγαν να στήσουν οι άθλιοι τύποι.

Η Θύρα 13 έδωσε (και δίνει) πραγματικό ρεσιτάλ και έδειξε γιατί παίζει μόνη της σε τέτοιες περιπτώσεις. Και αν πέσανε και κάτι ψιλές στους… Γαλατάδες, έτσι είναι αυτά τα πράγματα και δεν νομίζω να στενοχωρήθηκε κανείς. Αρκεί να παραμείνουν ψιλές , αρκεί να μην χτυπήσει κανείς. Ε όχι και να λυπηθούμε και τους Τούρκους ρε παιδιά. Μην ξεχνάμε και τόσο γρήγορα. Κοιτάμε μπροστά και παραμένουμε περήφανοι που υποστηρίζουμε τον Παναθηναϊκό μας...