Ωραίο
φινάλε μας επιφύλαξε ο Σωτηράκης. Αντίο με γκολ, το οποίο πιθανότατα θα
συνδυαστεί με την εξασφάλιση της εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ, πανηγυρισμός με
βγάλσιμο και πέταγμα φανέλας, γενικώς ωραίες στιγμές, συγκινητικές για όποιον
νοιώθει. Που θα ήταν βέβαια και ωραιότερες αν έμενε ο Νίνης στην Πανάθα αλλά
δυστυχώς αυτό πλέον δεν αλλάζει.
Τη
γνώμη μου για την υπόθεση του μεγαλύτερου κατά πολλούς σύγχρονου ταλέντου του
ελληνικού ποδοσφαίρου την είχα γράψει εδώ και μήνες, τότε που αρθρογραφούσα στο
Gazzetta και στο Leoforos.
Όλους μας πονάει αυτό το διαζύγιο, αλλά ίσως να μην μπορούσε να γίνει και
αλλιώς. Και ο Παναθηναϊκός από την άλλη καλά έκανε και το τράβηξε όσο το
τράβηξε ώστε να σώσει ότι μπορεί.
Από
την πλευρά του το παιδί είδε ότι δεν υπάρχει φως στον Παναθηναϊκό και κανείς
δεν μπορεί να τον κακίσει γι’ αυτό. Αλλωστε, κανείς δεν είναι αισιόδοξος για
την επόμενη μέρα καθώς τα πάντα κρέμονται σε μια κλωστή. Υπάρχει κάποιος που να
μπορεί να του υποσχεθεί κάτι και δεν το ξέρουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου