Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Σωτήρη, δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας!


Ωραίο φινάλε μας επιφύλαξε ο Σωτηράκης. Αντίο με γκολ, το οποίο πιθανότατα θα συνδυαστεί με την εξασφάλιση της εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ, πανηγυρισμός με βγάλσιμο και πέταγμα φανέλας, γενικώς ωραίες στιγμές, συγκινητικές για όποιον νοιώθει. Που θα ήταν βέβαια και ωραιότερες αν έμενε ο Νίνης στην Πανάθα αλλά δυστυχώς αυτό πλέον δεν αλλάζει.

Τη γνώμη μου για την υπόθεση του μεγαλύτερου κατά πολλούς σύγχρονου ταλέντου του ελληνικού ποδοσφαίρου την είχα γράψει εδώ και μήνες, τότε που αρθρογραφούσα στο Gazzetta και στο Leoforos. Όλους μας πονάει αυτό το διαζύγιο, αλλά ίσως να μην μπορούσε να γίνει και αλλιώς. Και ο Παναθηναϊκός από την άλλη καλά έκανε και το τράβηξε όσο το τράβηξε ώστε να σώσει ότι μπορεί.

Από την πλευρά του το παιδί είδε ότι δεν υπάρχει φως στον Παναθηναϊκό και κανείς δεν μπορεί να τον κακίσει γι’ αυτό. Αλλωστε, κανείς δεν είναι αισιόδοξος για την επόμενη μέρα καθώς τα πάντα κρέμονται σε μια κλωστή. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να του υποσχεθεί κάτι και δεν το ξέρουμε;

Ο μικρός λοιπόν σε μια περίοδο που υπέφερε από χοντρό τραυματισμό ήθελε να εξασφαλιστεί και παράλληλα να ανοίξει τα φτερά του. Η Πάρμα δεν είναι Γιουβέντους, ούτε Ίντερ, ούτε Μίλαν, αλλά αν μη τι άλλο είναι μια καλή αρχή για το ξεκίνημα μιας ευρωπαϊκής καριέρας. Αλλωστε, μέσα μας όλοι πιστεύουμε ότι με τον Σωτηράκη στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε. Γιατί δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας, μόνο κάποιες στιγμές χωρισμού. Προσωπικά εύχομαι να τον ξαναδώ σύντομα στα πράσινα, με αυτό το χαμόγελο που συμβόλιζε την υγεία Και αυτόν αλλά και κάποια άλλα παιδιά. Και περιμένω την Κυριακή για το τελευταίο χειροκρότημα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου