Αποθεώστε τον ΠΡΩΤΟ ΜΑΓΚΑ!

Ποτέ μου δεν έκρυψα ότι γουστάρω τον Καραγκούνη όσο κανέναν άλλον από τους εν ενεργεία Ελληνες ποδοσφαιριστές. Έχω τρέλα μαζί του, είναι «αρρώστια». Δεν μετανιώνω και το φωνάζω διαρκώς δίνοντας μάχες με ανθρώπους που τον κράζουν και προσωπικά τους θεωρώ ΑΜΠΑΛΟΥΣ.

Γι’ αυτούς ο Κάρα είναι κλαψιάρης, παίζει αναχρονιστικό και αργό ποδόσφαιρο και δεν ξέρω εγώ τι μαλακίες ακόμη έχουμε ακούσει. Για μένα έχει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, χαίρομαι που τον έχω στην ομάδα μου και που παίζει και στην Εθνική της χώρας μου. Είναι παιχτάρα με όλη τη σημασία της λέξης, είναι ο ορισμός του παίκτη που θέλω να έχω μαζί μου.

Καταρχήν ξέρει πολλά καντάρια μπάλα και το δείχνουν οι γκολάρες που έχει βάλει. Είναι ψυχάρα, τα δίνει όλα και δεν συμβιβάζεται ποτέ. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, αυτό είναι που δεν βρίσκεις εύκολα ειδικά στις νέες γενιές των βολεμένων αλλά και… βλαμμένων. Η ζωή του όλη είναι το ποδόσφαιρο. Ακόμη και όταν δεν παίζει θα βλέπει, θα σχολιάζει, θα αρρωσταίνει με τη στρογγυλή θεά. Ποιος δεν θέλει ένα τέτοιο «τρελό» δηλαδή; "Σχολείο" είναι. Για μικρούς και μεγάλους.

Αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές μορφές κι αν θέλετε η τύχη του χρωστούσε και αυτό που έγινε τώρα. Όχι, πως είχε τίποτα να αποδείξει ο Γιώργαρος, αλλά έτσι για να βουλώσουν και κάτι στοματάκια που άνοιξαν με το χαμένο πέναλτι (λες και δεν έχει χάσει ακόμη και ο… Μέσι) ήρθε και έδεσε το παστέλι που κάρφωσε στα ρωσσάκια.

Ο Γιώργος λοιπόν πήρε (και έδωσε) μια ακόμη μεγάλη χαρά. Όχι, πως έχει πάρει λίγες, αλλά σίγουρα άξιζε περισσότερες. Και πάνω απ’ όλα άξιζε και αξίζει ΣΕΒΑΣΜΟ. Και το λέω αυτό για να το ακούσουν ακόμη και κάποιοι Παναθηναϊκοί που δηλητηριασμένοι από τους γνωστούς κομπλεξικούς γκεμπελίσκους μουρμουρίζουν συχνά για πάρτη του. Για να τελειώνουμε ο Καρα είναι και παιχτάρα και ψυχάρα μα πάνω απ' όλα ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΑΡΑ. Ειδικά το τελευταίο το έχει στο... μάξιμουμ!

Δεν έχω επίσης κρύψει ότι γουστάρω με χίλια την Εθνική ομάδα και πωρώνομαι τρελά όταν την βλέπω. Ναι, ΞΕΡΝΑΩ και μόνο στο άκουσμα της βρώμικης ΕΠΟ, αλλά χουλιγκανίζω επικίνδυνα υπέρ της Εθνικής στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Επομένως, η χαρά για τη νίκη αυτή είναι τεράστια. Μια νίκη που την πίστευα, την φώναζα και την... πληρώθηκα και στο στοίχημα. Δεν γινόταν να μην κάνουμε μια ματσάρα από αυτές τις... δικές μας. Και την κάναμε. 

Με 11 σκυλιά μέσα στο γήπεδο. Με τον  Σαμαρά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κορυφαίο σε διάρκεια, τον Κάρα πρωταγωνιστή και λυτρωτή, αλλά και τους υπόλοιπους να δίνουν και την ψυχή τους. Δεν θα μπορούσε να έρθει αλλιώς ένα τέτοιο αποτέλεσμα κι όμως ήρθε. Και δεν τελειώσαμε ακόμα…