Δεν γίνεται αλλιώς!

Αν πω ότι είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος μετά τις πρώτες ανακοινώσεις για το πλάνο σωτηρίας του Παναθηναϊκού θα φανώ ψεύτης, υποκριτής και κωλοτούμπας και το αφήνω για άλλους αυτό, που το ‘χουν κάνει και επάγγελμα. Από την άλλη, όμως, ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο θα μπορούσε να γίνει για να βγει το τριφύλλι από το αδιέξοδο στο οποίο το είχε εγκλωβίσει ο ΜΕΓΑΛΟΜΕΤΟΧΟΣ του.

Και το λέω αυτό διότι την ίδια ώρα σκέφτομαι πως ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ήταν ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ να διαλύσει ολοκληρωτικά την ομάδα, μπρος στον… τρόμο να περάσει για παράδειγμα στα χέρια του Βγενόπουλου. Είμαι σίγουρος πως εκεί την πήγαινε την ιστορία και οι κινήσεις που έκανε έδειχναν πως θα τα κατάφερνε κιόλας. Ή μήπως δεν το βλέπατε και εσείς ότι για εκεί πηγαίναμε;

Σε πρώτη φάση ο Αλαφούζος δεν είπε (επί της ουσίας) πολλά κι ας έβγαλε μακροσκελείς ανακοινώσεις κι ας βγήκε σε δύο ραδιόφωνα. Προφανώς να μην είναι απόλυτα έτοιμος ακόμη να το πράξει. Αλλωστε και ο ίδιος είναι ξεκάθαρο ότι σε πάρα πολλά πράγματα που αφορούν τον Παναθηναϊκό  δεν έχει πλήρη εικόνα και το παραδέχτηκε.

Ίσως εκεί να οφείλονται και κάποιες επιλογές στα ιδρυτικά μέλη για παράδειγμα, με ανθρώπους που μπορεί να είναι αναγνωρίσιμοι αλλά (Παναθηναϊκά) ο κόσμος δεν έχει και την καλύτερη άποψη για δαύτους ενθυμούμενος το πρόσφατο (Παναθηναϊκό) παρελθόν τους και ενδεχομένως καλό θα ήταν να βγουν από το κάδρο ή έστω να μην προβάλλονται.

Φυσικά και για να μην γελιόμαστε, για να μην πάει άπατη όλη αυτή η ιστορία σημασία δεν έχει πόσα και αν θα βάλει ο απλός κοσμάκης αλλά τα μεγάλα πορτοφόλια. Αν ο κόσμος δεν δει τους μετόχους του Παναθηναϊκού να δημιουργούν μια ισχυρή «κάβα», ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα ακολουθήσουν δίνοντας έστω και 20άρικα για να πληρωθεί η… Παιανία, το δάνειο της Πειραιώς ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο.   

Στο μυαλό όλων των ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΩΝ υπάρχει ένας Παναθηναϊκός ΥΓΙΗΣ, με την οικογένεια Βαρδινογιάννη στο… 0%, με πλάνο, όραμα και προπάντων με τον κόσμο ενωμένο και όχι μπερδεμένο όπως είναι ακόμη και σήμερα, μετά τις πρώτες ανακοινώσεις. To ίδιο και στο δικό μου. Ακόμη πάντως και μέσα απ’ όλες αυτές τις αμφιβολίες που έχουν προκύψει μπορεί αν μη τι άλλο κάποιος να δει και πολλά θετικά. Η ομάδα θα αποκτήσει ξανά διοικητικό συμβούλιο, λογικά θα γλιτώσει τον αποκλεισμό από την ΟΥΕΦΑ, θα αρχίσει σιγά σιγά να τρέχει και πάλι σαν κανονική και όχι σαν «στημένη προς διάλυση» ομάδα. Kαι μάλλον σύντομα θα πάμε (;) και στο... 0%.

Που μπορεί να μας βγάλει όλη αυτή η ιστορία είναι νωρίς για να το ξέρουμε. Καλό είναι να περιμένουμε, όντας συγκρατημένα αισιόδοξοι και έχοντας στο μυαλό μας ένα πράγμα. Ο Αλαφούζος, ακόμη και λάθος να κάνει σε πολλά, μπροστινός κανενός δεν είναι, ούτε… Τσάκας. Παναθηναϊκός είναι και προσπαθεί να βρει μια άκρη. Για να μην τρελαθούμε και να μην τα ισοπεδώνουμε όλα. 

Και προπάντων να δούμε τι σκοπεύουν να κάνουν οι ΛΕΦΤΑΔΕΣ Παναθηναϊκοί γιατί αν δεν τα σπρώξουν αυτοί ανταγωνιστική ομάδα δεν πρόκειται να δούμε, ούτε ο κόσμος θα μπει σε λαϊκές βάσεις κλπ. Ολοι τα υπόλοιπα, είναι οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης. Ειλικρινά δεν χαίρομαι που το λέω αυτό, ούτε από τις εξελίξεις, δεν έβλεπα όμως πλέον και τίποτα άλλο. Αυτά και τα ξαναλέμε, όταν αρχίσει να ξετυλίγεται κι άλλο το κουβάρι…