Στο μπάσκετ… δεν έχει «Ριζούπολη»!

Η τάξη λοιπόν αποκαταστάθηκε και η γλώσσα κόπηκε. Διότι είναι άλλο να το λες ότι θέλεις φιέστα μέσα στο ΟΑΚΑ και άλλο να το κάνεις. Ειδικά όταν και οι πέτρες ξέρουν ότι άλλο πράγμα από Φ αρχίζει στο συγκεκριμένο γήπεδο. Η ΦΑΠΑ.

Το Σάββατο θα παιχτούν όλα σε μια ζαριά. Σας είπα και στα προηγούμενα άρθρα μου ότι από τη στιγμή που θα γινόταν το 2-2 ο Παναθηναϊκός γίνεται αυτόματα και πάλι το φαβορί. Το γιατί δεν περιμένω να το καταλάβουν οι απέναντι, που δεν καταλαβαίνουν άλλα πιο φανερά πράγματα. Όταν δηλαδή τους σπρώχνει η διαιτησία κι αυτοί νομίζουν ότι… αδικούνται κιόλας. Το λένε, το γράφουν και το πιστεύουν κιόλας. Αλλά με ανθρώπους που πάνε τη μπάλα του μπάσκετ στο τμήμα για… βόμβα δεν είναι να ανοίξει σοβαρή κουβέντα, το χρόνο σου θα χάσεις.

Τα προγνωστικά που λέτε είναι και πάλι στην πλευρά του τριφυλλιού, από τη στιγμή που το ματς παιχτεί στα ίσια. Καλή η ενέργεια που… ξαφνικά απέκτησαν, αλλά όταν η μπάλα καίει δεν φτάνει. Χρειάζεται και… ΦΡΥΔΙΑ από αυτά μου μόνο ο μπασκετικός Παναθηναϊκός διαθέτει. Και συνήθως αρκούν για να σηκώνουμε τις κούπες. Εντάξει, νομοτελειακά κάποια στιγμή μπορεί να χάσουμε και καμία, όμως πάμε πάντα ΚΑΒΑΛΑΡΗΔΕΣ ξέροντας ότι δεν έχουμε μόνο παρελθόν και παρόν, αλλά και... μέλλον.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι ετοιμάζουν στο ΣΕΦ αν και πάνω - κάτω … φαντάζομαι. Όταν πριν 2-3 χρόνια σε σχετικά πιο αδιάφορο ματς έπεφταν μολότοφ στους πάγκους, ποιος ξέρει τι μπορεί να περιμένουμε φέτος. Η ουσία βέβαια είναι ότι μπορεί στη μπάλα ένα σωρό φορές να βρήκαν και να τα έκαναν όλα αυτά, όμως στο μπάσκετ τα πράγματα είναι… λιγάκι διαφορετικά. Η παρουσία του Παύλου και του Θανάση σε αυτή την ομάδα – θρύλο έχει κόψει κάθε διάθεση για μανούρες αφού ξέρουν ότι δεν τους παίρνει. Και να τα κάνουν εν ολίγοις, διοικητικά θα ακολουθήσει αυτό που πρέπει και θα σηκωθεί ασπίδα προστασίας πάνω από τον γίγαντα τον Ζοτς και τους παίκτες του.

Υπό αυτή την έννοια ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και η ανακοίνωση της παρουσίας του γιου του Παύλου στο ΣΕΦ ώστε να σταλεί μήνυμα ότι η ομάδα δεν πάει μόνη της. Και δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς σε αυτό, ανεξάρτητα των όποιων ενστάσεων έχει για συμπεριφορές του συγκεκριμένου ανθρώπου κατά το παρελθόν. Μακάρι να πάει και ο Θανάσης να γίνουμε και περισσότεροι. Σε κάθε περίπτωση πάντως θα πρέπει να βάλουν στο μυαλό τους ότι με την ομάδα των Γιαννακόπουλων νέα Ριζούπολη ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ! Ας παίξουν το μπασκετάκι τους και ας κερδίσει ο καλύτερος. Δεν φοβόμαστε, γιατί είμαστε καλύτεροι…

Τα «νταβατζιλίκια» δεν πέρασαν!

Ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που έπρεπε να πάρει, δηλαδή την αδειοδότηση για τη συμμετοχή του στα Κύπελλα Ευρώπης και η «πρώτη νίκη» του Σωματείου του Γιάννη Αλαφούζου είναι γεγονός.

Θυμάστε ότι και στην προηγούμενη αναφορά μου επί του θέματος είχα σταθεί στην ΕΠΟ διότι έκανε μπαμ από χιλιόμετρα οι πιέσεις που της ασκήθηκαν για να κάνει ένα ακόμη σκάνδαλο και να κόψει τον Παναθηναϊκό. Η λέξη «νταβατζιλίκι» είναι πολύ μικρή για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο στον Πειραιά.

Λύσσαξαν τόσες μέρες και σήμερα η λύσσα τους κορυφώθηκε επειδή γίνεται το προφανές και ο Παναθηναϊκός παίρνει άδεια. Καταρχήν ποιος τους ρώτησε και ποιος τους έχει αναγορεύσει σε δικαστές του χώρου; Αυτό είναι το ένα θέμα, γιατί το άλλο, το πιο σοβαρό, αναφέρει ότι η συγκεκριμένη ομάδα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να χρησιμοποιεί για άλλες τη λέξη σκάνδαλο. Την έχει… κατοχυρώσει για πάρτη της εδώ και κάμποσα χρόνια καταστρατηγώντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Εννοείται πως η περίπτωση του Παναθηναϊκού δεν έχει καμία σχέση με τα ερυθρόλευκα όργια και δεν τίθεται καν διαδικασία σύγκρισης. Είναι ωστόσο τρομερός ο τρόπος με τον οποίο οι συγκεκριμένοι τύποι συνεχίζουν να βιάζουν καθημερινά τη λογική και να ασχολούνται με θέματα που δεν τους αφορούν. Τα ίδια έκαναν πριν λίγες μέρες και με τις διαρροές περί «αλλοίωσης» των πλέι οφ.

Η ομάδα που αλλοίωσε ένα ακόμη πρωτάθλημα είχε το θράσος να μιλάει για τα πλέι οφ, στα οποία επιπροσθέτως ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που είχε σοβαρά παράπονα από τη διαιτησία με το πέναλτι που δεν του δόθηκε την πρώτη αγωνιστική και το οποίο αν του είχε δοθεί θα είχε… σχολάσει ο γάμος.

Εννοείται πως ακόμη μεγαλύτερη πλάκα έχουν οι αντιδράσεις και των άλλων ομάδων που «κόπηκαν» και τώρα το παίζουν αδικημένες. Ομάδες που πήγαν στην ΕΠΟ… κλαίγοντας, με άδειους φακέλους και με τους παίκτες του απλήρωτους να ζητάνε δανεικά στα… φανάρια. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να είχε (ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ) αυτές τις καθυστερήσεις επειδή υπήρξε το ξαφνικό (και σύντομο) διοικητικό πρόβλημα, έτρεξε ωστόσο, το πάλεψε και εν τέλει έκλεισε όλες του τις τρύπες ώστε να έχει τα μούτρα και να κάνει έφεση. Οι υπόλοιποι με τι μούτρα μιλάνε;

Σε κάθε περίπτωση - και αναφέρομαι στον Ολυμπιακό - χίλιες φορές να έχουν τον ανδρισμό να βγαίνουν μπροστά και να υποστηρίζουν τις αντιπαναθηναϊκές τους θέσεις παρά να μας το παίζουν και... καλοί. Και το λεω αυτό διότι ακόμη θυμάμαι τις πρόσφατες... αγάπες του Βαγγέλη Μαρινάκη σε ένα τραπέζωμα που έκανε στους ρεπόρτερ όπου η επίσημη ενημέρωση που μοιράστηκε αναφερόταν στο πόσο δυνατό θέλει τον Παναθηναϊκό ο πρόεδρος. Το είδαμε. Ή μάλλον το ξαναδείδαμε. Απλά όπως γράφω και στον τίτλο, αυτή τη φορά τα νταβατζιλίκια που επιχειρήθηκαν δεν πέρασαν... 

Όπως και να 'χει κερδίθηκε μια μάχη κι αυτό είναι σημαντικό τόσο για την ουσία όσο και για τις εντυπώσεις, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται. Αλαφούζος και Γόντικας έχουν πολύ δουλειά ακόμη, οι μέχρι τώρα κινήσεις τους ωστόσο δείχνουν ανθρώπους αποφασισμένους να το παλέψουν, άρα το μόνο δεδομένο είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα πουλήσει ακριβα το τομάρι του και κάποιοι θα χάσουν τον ύπνο τους. Δεν πανηγυρίζουμε για κάτι προφανές για τον Παναθηναϊκό, παίρνουμε ωστόσο δύναμη γιατί τα πράγματα παραείχαν δυσκολέψει και ίσως δεν είχε γίνει πλήρως αντιληπτό στην πλειοψηφία του κόσμου. Αυτά...

Μη φύγετε... ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!

Τα παραμύθια με τα παιδάκια σιγά – σιγά τελειώνουν, ήρθε η ώρα για τους ΑΝΤΡΕΣ. Ο Παναθηναϊκός πήρε για πλάκα τον Ολυμπιακό, έκανε το 2-2 και τώρα αφήστε το πάνω σε αυτούς που ξέρουν. Καλά θα περάσουμε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο...

Κάποιοι είχαν βγάλει μεγάλη γλώσσα για ένα άθλημα που δεν έχουν ιδέα πως παίζεται. Ούτε από την τηλεόραση δεν το έβλεπαν τόσα χρόνια γιατί μετά δεν θα μπορούσαν να κοιμηθούν από τους εφιάλτες που θα είχαν. Φυσικά έφταιξε και ο Παναθηναϊκός που έδωσε δικαίωμα στον κάθε απίθανο να βγάλει γλώσσα, όμως η τάξη αποκαταστάθηκε και ήρθε η ώρα να καθίσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Και να σας πω κάτι άλλο; Αυτό που θα πάθουν μόνοι τους το προκάλεσαν, με τα ψέμματα και τις προκλήσεις τους. Αν το πήγαιναν λάου - λάου, μπορεί και να μας έπιαναν στον ύπνο, μπορεί και να μας έκαναν τη ζημιά. Το θηρίο όμως ξύπνησε και ετοιμάζετε για φάπες. Αυτές που δεν έπεσαν στην Πόλη επειδή δεν μας άφησαν τα κοράκια.

Το έγραψα και στην προηγούμενη επικοινωνία που είχαμε, το πιστεύω ακόμη πιο έντονα τώρα. Το δύσκολο ήταν να κάνουμε το 2-2, όχι να τους πάρουμε μέσα στο Παλέ. Αυτό είναι εύκολο. Το έχουμε ξανακάνει, είναι η μεγάλη μας συνήθεια εξ ου και ο χαρακτηρισμός εξοχικό.Οχι, πως θα αλλάξει η ιστορία μας αν δεν το πάρουμε, αλλά έτσι για να γελάσουμε λίγο, επειδή ΕΤΣΙ έχουμε καιρό να τους το σηκώσουμε. 

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν είναι ξανά καβάλα στο άλογο. Το ξέρουμε εμείς, το ξέρουνε κι αυτοί κι ας μην το παραδέχονται. Μην λες τίποτα... ΤΕΛΟΣ. Έβγαλαν τρελή γλώσσα και θα το πληρώσουν. Και το χειρότερο γι' αυτούς δεν είναι ότι πιθανότατα θα χάσουν ένα ακόμη πρωτάθλημα, αλλά ότι θα χάσουν και τα επόμενα. Οι εξελίξεις με την παραμονή των Γιαννακόπουλων είναι τέτοιες που μόνο αισιόδοξους μπορούν να μας κάνουν και μόνο τρόμο να φέρουν στους απέναντι. Πάμε σαν άλλοτε λοιπόν. Στο Φάληρο ερχόμαστε. Να είστε εκεί, μην φύγετε. Εμείς πάντως κατεβαίνουμε όπως παλιά, όπως ξέρουμε και κανέναν δεν φοβόμαστε... 

OXI, άλλο κάρβουνο!

Τις τελευταίες ώρες και ενώ βρισκόμασταν σε μια μέρα όπου έστω και δειλά έσκασαν κάποια χαμόγελα για την (επικείμενη) αδειοδότηση γυρίσαμε… μήνες πίσω. Πρίγκιπες, Τσάκες, τσακάκια, στρατόπεδα κλπ. Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή ο πρίγκιπας πήρε την… άδεια να επενδύσει. Και αυτό, παρά τα ΨΕΜΑΤΑ που έχουν πέσει από τον Σεπτέμβρη, φάνηκε αρκετό για να πείσει κάποιους να αρχίσουν τα… πανηγύρια και εμείς να γίνουμε οι κακοί και να κριτικάρουμε αρνητικά την... εκτόξευση.

Ειλικρινά ΒΑΡΙΕΜΑΙ και δεν έχω χρόνο για χάσιμο ώστε να κάτσω να αναλύσω και πάλι όλο αυτό που ζήσαμε τους τελευταίους μήνες. Ούτε να ανοίξω το κεφάλι του καθενός ευκολόπιστου. Όποιος δεν έβαλε μυαλό, δικό του πρόβλημα είναι, ειδικά αν μιλάμε για ενήλικα άτομα. Για να τελειώνει λοιπόν και αυτή η ιστορία, πριν καν αρχίσει και έχουμε τα ίδια, καλό είναι να πούμε πέντε πράγματα. Όποιος θέλει να έρθει και να επενδύσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ στον Παναθηναϊκό βάζοντας ΧΡΗΜΑΤΑ και όχι ΛΟΓΙΑ μπορεί πολύ άνετα να το κάνει αρκεί να ακολουθήσει τον… κανονικό δρόμο. Αυτόν δηλαδή του ταμείου και όχι τα παπατζιλίκια και τα παιχνίδια εντυπώσεων.

Υπό αυτή την έννοια όσο ευπρόσδεκτος θα ήταν ο Αλ Σαούντ, η Νούρα, η άσπρα μούρα μαύρα μούρα και δεν ξέρω εγώ ποιος άλλος, τόσο θα είναι και το νέο «φυντάνι» που εμφάνισε ο Τσάκας, αν υπήρχε σοβαρότητα και ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ. Άρα, τον τρόπο τον ξέρει. Ερχεται, τα βάζει και προχωράμε. Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Κανείς δεν τους εμπόδιζε τόσο καιρό, κανείς δεν θα τους εμποδίσει και τώρα. Μόνοι τους έσκαβαν το λάκκο τους με τα σότα που μοίραζαν, μόνοι τους έπεφταν μέσα και (πάλι καλά να λένε) έτρωγαν και τα γιαούρτια τους. Αν λοιπόν λένε και πάλι ψέματα, τις κλοτσιές δεν θα τις γλιτώσουν...  

Επομένως η απογευματινή εξέλιξη μπορεί να λέει και πολλά, μπορεί (πιθανότατα) να μη λέει και τίποτα. Ο χρόνος θα δείξει. Αν θέλετε τη γνώμη μου μια σειρά από κινήσεις ΚΑΙ του συγκεκριμένου προσώπου με κάνουν να μην πιστεύω ότι θα βάλει λεφτά, άσχετα αν εμφανίζεται σχετικά πιο σοβαρός σε σχέση με τα καραγκιοζιλίκια των προηγούμενων περιπτώσεων. Όποιος θέλει να πιστεύει σε πρίγκιπες, σουλτάνους και μαχαραγιάδες, μα πάνω απ’ όλα σε ΠΑΠΑΤΖΗΖΕΣ τύπου Τσάκα, δικαίωμά του είναι. Καλό είναι να το κάνει λίγο πιο… σιωπηρά πάντως και να μην ενοχλεί γιατί έχουμε ΔΟΥΛΕΙΑ. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ο Παναθηναϊκός τρέχει για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γεγονότα και όχι για σενάρια. Και η πραγματικότητα αυτή τη στιγμή είναι το σχέδιο του Γιάννη Αλαφούζου. Δεν χρειάζεται άλλο κάρβουνο, αρκετό έχει πέσει μέχρι σήμερα…

H πρώτη «νίκη»!

Έστω και στις καθυστερήσεις ο Παναθηναϊκός φαίνεται να προλαβαίνει το τρένο της Ευρώπης και να γλιτώνει μια μεγάλη ξεφτίλα. Και λέω φαίνεται διότι το μπαλάκι περνάει πλέον στην ΕΠΟ ώστε να κάνει δεκτή την έφεση και με τους τύπους αυτούς ποτέ δεν ξέρεις. Δεν νομίζω πάντως να γίνει καμιά λαδιά, δεν νομίζω να μας στερήσει κάποιος αυτό που δικαιούμαστε.

Η ουσία λοιπόν είναι ότι ο Παναθηναϊκός κέρδισε την πρώτη μεγάλη μάχη. Και θα θυμάστε πως και τις προάλλες λέγαμε ότι δίχως αυτή τη «νίκη» δεν πας πουθενά και η όλη προσπάθεια κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα. Δεν είναι για να… κλαίμε από χαρά που ο κατεξοχήν Ευρωπαϊκός σύλλογος θα πάρει άδεια για να παίξει στην Ευρώπη, όμως εδώ που είχαμε φτάσει προετοιμαστήκαμε ακόμη και γι’ αυτό.

Με τα χίλια ζόρια τα χρήματα τελικά μαζεύτηκαν, οι διακανονισμοί έγιναν και ένας μεγάλος πονοκέφαλος φαίνεται να υποχωρεί. Κόντρα στις προσπάθειες που έκαναν κάποιοι (κατά βάση αναφέρομαι στους ΕΚΤΟΣ Παναθηναϊκού) για να μείνει ο Παναθηναϊκός εκτός οδεύουμε σιγά – σιγά προς σε αυτό που λέμε τέλος καλό όλα καλά.

Από εδώ και στο εξής ο Παναθηναϊκός θα αρχίσει να λειτουργεί σαν ΚΑΝΟΝΙΚΗ ομάδα, να κάνει δηλαδή σχεδιασμό. Στόχος όλων είναι να παραμείνει ο Φερέιρα στο τριφύλλι και πιστεύω πως κάτι τέτοιο θα επιτευχθεί. 

Η εξέλιξη στο θέμα Δώνη μου είναι… παντελώς αδιάφορη καθώς ουδέποτε είχα «ψηθεί» για το συγκεκριμένο προπονητή. Ούτε για τους πράσινους μπορεί να θεωρηθεί «ήττα» από τη στιγμή που ο ξεκάθαρος στόχος ήταν και είναι η παραμονή του Πορτογάλου. Αν από την άλλη το ταβάνι του Δώνη είναι ο ΠΑΟΚ και δεν μπορούσε να περιμένει (ως εναλλακτική πάντα ) να τελειώσει θετικά ή αρνητικά το θέμα του Φερέιρα δικό του πρόβλημα είναι και ενδεχομένως αποδεικνύει ότι δεν είναι και για πολλά – πολλά.  

Να είσαι ΕΚΕΙ!

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ο Παναθηναϊκός ήταν τραγικός, έχασε με τα χέρια κάτω, όμως, όπως έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιο, ακόμα… δεν τελειώσαμε. Και σε πρώτη φάση το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας είναι να είμαστε ΕΚΕΙ. Να είμαστε στο ΟΑΚΑ και να σπρώξουμε την ομάδα στο 2-2. Είναι χρέος ΚΑΘΕ Παναθηναϊκού οπαδού.

«Παλιά μας κράτησες εσύ τώρα θα σε κρατήσουμε εμείς» έγραφε ένα πανό πριν λίγα χρόνια στο Ελληνικό αποτυπώνοντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ. Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός κράτησε ψηλά την υπηρηφάνεια όλων μας, ήταν το καμάρι μας και το καλύτερο φάρμακο στις πίκρες που τρώγαμε στη μπάλα. Τώρα η ομάδα δεν είναι καλά. Φαίνεται αυτό από χιλιόμετρα και κάνει μπαμ. Είναι όμως ο Παναθηναϊκός, είναι ο απόλυτος βασιλιάς του μπάσκετ και του αθλητισμού γενικότερα και ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ μπορεί να γυρίσει και πάλι τούμπα την κατάσταση.

Μην ξαναλέμε τα ίδια. Είναι υποχρέωση όλων μας να βρεθούμε την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ και να στηρίξουμε τους παίκτες και τον Ομπράντοβιτς για να κάνουμε το 2-2. Προσωπικά θεωρώ το ματς αυτό πιο δύσκολο από το 5^ο που θα ακολουθήσει. Ας ισοφαρίσουμε και μετά τα πάντα θα είναι στο χέρι μας. Γι’ αυτό να μην λείψει κανείς. Να είστε όλοι εκεί, δίπλα στη μεγαλύτερη ομάδα που πάτησε ποτέ τα εγχώρια γήπεδα σε όλα τα σπορ. Ο Παναθηναϊκός μας χρειάζεται δίπλα του για να κόψει τη γλώσσα στους… αμπάσκετους (κατά το άμπαλους) φαφλατάδες. Μην λείψει κανείς. Γεμίστε το από το πρωί για να σηκώσουμε με τρέλα άλλο ένα. Όπως το '99, όπως ΠΑΝΤΑ... 

Δεν τελειώσαμε...

«Στο Φάληρο ερχόμαστε να σας… νικήσουμε» φώναζε η «13» το βράδυ της περασμένης Τετάρτης όμως δυστυχώς οι πράσινοι δεν κατέβηκαν ποτέ στο εξοχικό. Μόνο οι φανέλες θύμιζαν Παναθηναϊκό και έπειτα από αυτό ακόμη και μια ομάδα που εκτός από ενέργεια δεν έχει να επιδείξει ΤΙΠΟΤΑ το τρομερό πήρε για πλάκα τη νίκη, έκανε το 2-1 και έδωσε την ώθηση να ξεκινήσει μια απίστευτη παπαρολογία.

Το τριφύλλι για δεύτερο συνεχόμενο ματς στο ΣΕΦ ήταν εκτός τόπου και χρόνου, οι άλλοι έβαζαν τα πάντα και μοιραία η ήττα ήρθε και μάλιστα άνετα. Με εξαίρεση το πρώτο πεντάλεπτο της τρίτης περιόδου που… κάτι πήγε να γίνει, ο Παναθηναϊκός ήταν τραγικός, εντελώς soft σε κάθε μονομαχία και μοιραία έτρεχε και δεν έφτανε. Και τώρα τι; Όποιος βιαστεί να ξεγράψει τον ισόβιο πρωταθλητή θα πρέπει τουλάχιστον πριν το πει να έχει πλύνει καλά το στόμα του. Και το ξέρουν άπαντες καλά, άσχετα αν ξεσαλώνουν για να κρύψουν το φόβο τους.

Σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι το 2-2 στο ΟΑΚΑ και μάλιστα αν γίνεται και με τον πιο πειστικό τρόπο ώστε να την… ακούσουν για τα καλά οι απέναντι. Αν συμβεί αυτό εξακολουθώ να πιστεύω ότι μια νίκη μέσα στο Παλέ θα την κάνουμε και θα είναι και εκείνη που θα πονέσει περισσότερο. Αυτός που βλέπουμε δεν είναι Παναθηναϊκός, όμως επειδή ούτε οι παίκτες ξέχασαν το μπάσκετ που ξέρουν, ούτε ο Ζέλικο μπορεί να μασήσει από τον παππούλη απέναντι θα υπάρχουν δύο ακόμη ευκαιρίες για να ξαναφανεί ποιος είναι το αφεντικό.

Ανεξάρτητα βεβαίως απ’ ότι και να γίνει εκείνο για το οποίο όλοι οι Παναθηναϊκοί θα πρέπει να οπλιστούν είναι με υπομονή προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους τόνους βλακείας που εκτοξεύονται από τον κάθε απίθανο. Τύποι που τόσα χρόνια σου έλεγαν ότι «με τα χέρια παίζεται μόνο η μαλακία» έγιναν ξαφνικά ειδικοί περί του μπάσκετ. Πρόλαβαν να εκθρονίσουν τη μεγαλύτερη ομάδα που ανέδειξε ο ελληνικός αθλητισμός και να βάλουν στη θέση τους τα παιδάκια του Ίβκοβιτς.  Τόσο (δεν) ξέρουν, τόσα λένε…

Επειδή πάντως οι φάπες ήταν είναι και θα είναι αμέτρητες καλό είναι να φυλάγονται γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Ακόμη και φέτος που δεν είμαστε στα καλά μας, που δεν είμαστε όπως θέλουμε και όπως πρέπει. Αλλιώς, για εμάς ΤΙΠΟΤΑ δεν θα αλλάξει ακόμη κι αν τους ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ένα τίτλο μετά από τόσα χρόνια. Κάποτε θα γινόταν, ίσως λοιπόν γίνει και τώρα. Απλά όλα αυτά τα ξεσπάσματα, όλες αυτές οι μπούρδες που παίρνουν τη σκυτάλη (και) από τις περιγραφές της Νέας Ερυθρόλευκης Τηλεόρασης, αποδεικνύουν πόσο πολύ τους πόναγε ο μπασκετικός Παναθηναϊκός. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο…