Αυτά τα ματς τα καθαρίζεις νωρίς

Γύρισα φουριόζος στο σπίτι και χτύπησα 6-7 κομματάκια έτσι για να υπάρχουν και να τα πούμε. Δεν μίλησα όμως καθόλου για το ματς και για τις δικές μας τις ευθύνες. Να τα λέμε και αυτά ώστε να μην γινόμαστε καραγκιόζηδες σαν κάτι άλλους που είναι γύρω μας και το παίζουν και συνάδελφοι τρομάρα τους.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν για μια ακόμη φορά πλήρωσε ΚΑΙ τον τρόπο με τον οποίο μπαίνει μέσα στο γήπεδο τον τελευταίο καιρό. Όταν το ξέρεις ότι σε έχουν στημένο με διαιτητή καμικάζι, κοιτάς όσο πιο γρήγορα μπορείς να το σιγουρέψεις το ματσάκι. Και μόνο αυτό δεν έκανες. Με πρώτη φάση στο 41’΄από ατομική προσπάθεια του Λάζαρου δεν πας πουθενά.

Στο πρώτο μέρος οι πράσινοι δεν ξέρω αν ήθελαν, το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούσαν. Με σέντερ φορ τον Λάζο και επιλέγοντας να παίξουν με γιόμες ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι δεν θα μπορέσουν να φτιάξουν φάσεις.

Στην επανάληψη η είσοδος του Τοτσέ έδωσε ένα δυνατό ξεκίνημα στην ομάδα, αλλά το πέναλτι του Σαριέγκι γκρέμισε τα πάντα. Αν είχε μπει η κεφαλιά του Ισπανού που έπιασε ο Χαλκιάς πιθανότατα θα βλέπαμε άλλο ματς. Από εκεί και μετά ο Βοσκάκης «τελείωσε» το ματς κόβοντας με αλλοπρόσαλλα σφυρίγματα κάθε επίθεση και από το πουθενά φάγαμε και δεύτερο. 

Απλά αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά ένα πράγμα. Στην κακή του μέρα ο Παναθηναϊκός θα το χάσει το ματς. Αλλοι απαγορεύεται. Δεν πειράζει, προχωράμε. Αλλωστε, ακόμη και τώρα στο χέρι μας είναι…