Για πάρτι ΜΑΣ!

Παλιά είχαμε το γυναικείο βόλεϊ, φέτος (εκτός από το πόλο που στην αρχή στηρίχτηκε στο φουλ) ήταν το μπάσκετ των γυναικών αυτό που λέμε «επίσημη αγαπημένη». Ίσως και επειδή μιλάμε για το μοναδικό τμήμα που παίζει στο ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ, τον Τάφο του Ινδού, η παρουσία του κόσμου ήταν τρομερή και τα σαββατιάτικα μεσημέρια στη Λεωφόρο μας μαγικά και ονειρεμένα.

Η ομάδα αυτή έβγαλε ασπροπρόσωπους όλους όσους επέλεξαν να την στηρίξουν. Βγήκε δεύτερη και λίγο ήθελε να κερδίσει το Σάββατο και τον Αθηναϊκό, ο οποίος ας μην ξεχνάμε πως έχει μπει στο βιβλίο… γκίνες με τις σχεδόν εκατό σερί νίκες του. Τα «κοράκια» (άντε οι γκρίζοι λύκοι για να το πούμε και μπασκετικά) είχαν όμως άλλη γνώμη, το θαύμα δεν έγινε, αλλά η υπερηφάνεια για την ομάδα αυτή δεν γίνεται να μειωθεί.

Το απόγευμα της Δευτέρας (που αλλού;) στον Τάφο κλείνει και τυπικά η σεζόν για τα κορίτσια και όλοι οι Παναθηναϊκοί θα πρέπει να είναι εκεί για να πουν ένα ευχαριστώ στην ομάδα αυτή. Για τις νίκες που έκανε και τη θέση που πήρε, μα πάνω απ’ όλες για τις Παναθηναϊκές στιγμές που χάρισε σε όλους μας σε αυτά τα μαγευτικά παναθηναϊκά δίωρα που βιώναμε, μακριά από μιζέριες. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο να κάνετε; Εγώ είμαι ήδη «μέσα»…  

Τσάκα έλα στο λαό σου!

Ο Τσάκας μοιράζει στους... δαιμόνιους ρεπόρτερ (του) ότι ετοιμάζεται να σκάσει μύτη στο ΟΑΚΑ στο εκτός έδρας παιχνίδι με την ΑΕΚ. Μα είναι ποτέ δυνατόν να κάνει τέτοια γκέλα; Γιατί δεν έρχεται σε ένα εντός έδρας ματς της Πανάθας να… αποθεωθεί από το λαό του;

Να βρει και τα «παιδιά» έξω από τα επίσημα που τους έλεγε «θα μου ζητάτε γονατιστοί συγνώμη», γενικώς να καρπωθεί ένα μέρος απ’ όλη αυτή την όμορφη ιστορία που έφτιαξε και που συντηρήθηκε βεβαίως όχι τόσο από τον ίδιο (για γέλια είναι άλλωστε και το καταλαβαίνεις από την πρώτη ματιά), αλλά από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και συγκεκριμένα ΜΜΕ που στρατεύτηκαν δίπλα του.

Τσάκα έλα στο λαό σου.  Eμφανίσου στο ΟΑΚΑ, πήγαινε και από το πέταλο των οργανωμένων να… συστηθείς, γενικότερα μην κρύβεσαι και μην φοβάσαι τίποτα. Ο κόσμος σε λατρεύει, έλα και δεν θα χάσεις…

Άντε να δούμε τι θα δούμε…

Σαφώς και είμαι περισσότερο αισιόδοξος σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες. Συγκρατημένα όμως και με… ρέγουλα. Δεν είχαμε άλλωστε και τίποτα συνταρακτικές εξελίξεις, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

Μεγάλη εβδομάδα αυτή που ξεκινάει λοιπόν και θα μάθουμε πολλά. Μέχρι την Τετάρτη ο Αλαφούζος θα κάνει ανακοινώσεις και θα ακολουθήσει η συνέντευξη Τύπου, έχουμε και την ΓΣ ενώ και τα πλέι οφ μόνο αδιάφορα δεν είναι. Όχι, για το αν θα βγει ο Παναθηναϊκός δεύτερος, που το θεωρώ σχεδόν βέβαιο, αλλά επειδή και ο κόσμος θα γυρίσει ξανά στο γήπεδο και θα πάρει ΘΕΣΗ για τα διοικητικά αλλά και το γηπεδικό.  

Η τιμωρία της έδρας έκανε κακό στις εξελίξεις και καταλαβαίνει κανείς το γιατί. Με κόσμο στις εξέδρες μπορείς να πιέσεις περισσότερο τις καταστάσεις (προς Θεού δεν λέω να γίνουν τίποτα μπάχαλα), να υπάρχει κάποιος ρε αδερφέ που να πάει κόντρα στη διάλυση καθώς από τα ΜΜΕ δεν υπάρχουν τέτοιες απαιτήσεις. Αντε να δούμε τι θα δούμε και μακάρι να μπουν τα πράγματα σε μια τάξη.

Κριμα κόουτς...

Η ατάκα του Νίκου Νιόπλια για τις «μαλακίες», αναφερόμενος στην κατάσταση στον Παναθηναϊκό, σίγουρα σόκαρε όσους την άκουσαν. Όχι, γιατί τα πράγματα στο μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας δεν θυμίζουν αυτή τη στιγμή τη λέξη που χρησιμοποίησε ο κόουτς, αλλά επειδή ειδικά ο συγκεκριμένος θα μπορούσε να την αποφύγει. Να σκάσει μια τρίπλα ρε αδερφέ και να σεβαστεί πέντε πράγματα.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη όταν έχεις τη δυνατότητα να καθίσεις στον πάγκο μια τέτοιας ομάδας, όταν έχεις στα χέρια σου ένα ρόστερ που θα το ζήλευαν τόσοι και τόσοι προπονητές (το οποίο μάλιστα το είχε δουλέψει ΑΡΙΣΤΑ ο προκάτοχός του, ο οποίος έφυγε για… άλλους λόγους) και μια διοίκηση που σου ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ το 50-50 (ας ρωτήσει τόσους και τόσους ΠΡΟΠΟΝΗΤΑΡΑΔΕΣ που έφυγαν νύχτα λόγω παράγκας), θα πρέπει να κάνεις το σταυρό σου από το πρωί ως το βράδυ για την ευκαιρία που σου δόθηκε και να μην την ισοπεδώνεις με την πρώτη ευκαιρία, δείχνοντας στοιχεία κακού χαρακτήρα.

Και στην τελική πόσο μεγάλος (προπονητικά) είναι τελικά ο Νιόπλιας για να μπορεί να μιλάει έτσι για τον Παναθηναϊκό και σε πόσο καλύτερα (προπονητικά) περιβάλλοντα είχε βρεθεί; Διότι και στην εκπομπή που τον κάλεσαν να μιλήσει ως… αναλυτή τον αποθέωσαν και όχι ως προπονητή. Πραγματικά δεν έχω καμία διάθεση αντιπαράθεσης και θεωρώ ότι όσο κάθισε στην ομάδα βοήθησε στο μέτρο του δυνατού ενώ και προσωπικά είχα καλή συνεργασία μαζί του. Μου χτύπησε όμως πολύ άσχημα αυτό το πράγμα που άκουσα και δεν γινόταν να το αφήσω ασχολίαστο.

Kι άλλο χάσιμο χρόνου;

Ο Τζίγκερ εμφανίστηκε και κάνει πάλι «παιχνίδι». Επικοινωνιακό και τίποτα περισσότερο. Το ουσιαστικό άλλωστε το έχει εγκαταλείψει χρόνια τώρα. Ίσως μάλιστα να μην το είχε και ποτέ…

Γιατί όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτή τη στιγμή το θέμα για τον Παναθηναϊκό πάνω απ’ όλα είναι η ουσία και όχι οι εντυπώσεις. Πολύ φοβάμαι λοιπόν πως πάμε σε νέο χάσιμο χρόνου και τίποτα παραπάνω. Ο Βαρδινογιάννης έβγαλε κάτι τόνους από χαρτιά με τα οποία ο ίδιος θεωρεί ότι κλείνει το κεφάλαιο «ανάληψη νομικών και οικονομικών ευθυνών της ΓΗΠΕΛ». Μα αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα γιατί δεν υπογράφει ότι τα αναλαμβάνει να ξεφτιλίσει και τον Βγενόπουλο που πατάει στο... τίποτα, να τελειώσει η ιστορία και να πάμε παρακάτω;

Η συνέλευση του ζήτησε να παραβρεθεί και να λογοδοτήσει, εκείνος έβγαλε κάποιες συμβάσεις και παρέπεμψε στον Σαμαρά για… αλληλογραφία. Πως δεν έβαλε και τον καημένο τον Λουμίδη στην υπόθεση, ο οποίος σε μια νύχτα μέσα έγινε και πρόεδρος της ΓΗΠΕΛ. Μια ζωή έτσι λειτουργεί άλλωστε. Με μπροστινούς και υπαλλήλους. Σιγά μην πάει να μιλήσει ο ίδιος. Και στην τελική, αφού δεν θέλει να δώσει το παρόν, ας στείλει ρε αδερφέ τον Σαμαρά στη ΓΣ να το συζητήσουν. Τι σόι λογική είναι αυτή με τα μέιλ και πόσο ακόμη μπορεί να τραβήξει; Μέχρι τον αποκλεισμό από την Ευρώπη και το Πρωτοδικείο ίσως;

Να στείλει δηλαδή μια ερώτηση ο Βγενόπουλος, να απαντήσει ο Σαμαράς, να μην τον καλύψει ενδεχομένως τον Βγενό η απάντησή του, να ξαναρωτήσει σε κάτι που απορεί ή διαφωνεί και να χαθούμε ξανά στη μετάφραση. Τόσο δύσκολο είναι να γίνει ένας ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ. Ας μην είναι καν δημόσιος, με δημοσιογράφους, οπαδούς κλπ. Να γίνει όμως κι ας βγάλουν μετά αν θέλουν τα πρακτικά. Μόνο έτσι θα κλείσει το ζήτημα, τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβει ο Τζίγκερ; Αν και δεν νομίζω ότι δεν το έχει καταλάβει. Απλά δεν θέλει να το κλείσει. Καμία απολύτως βιασύνη δεν έχει…

EΛΕΟΣ με τους υποψηφίους!

Υποψήφιος λοιπόν βουλευτής και ο Πύρρος ο Δήμας. Είδε φως και μπήκε κι αυτός. Αλλωστε, στην ξεφτίλα δικαίωμά έχουν όλοι. Εκτός κι αν δεν έχουν καταλάβει ότι ξεφτιλίζονται. Και οι αθλητές και οι δημοσιογράφοι και οι τραγουδιστές και οι… βύζιτες (θα μπούνε και τέτοιες, που θα πάει…) και όποιος άλλος βάζει υποψηφιότητα.

Και θα μου πει κάποιος «δηλαδή οι… κανονικοί πολιτικοί είναι καλύτεροι ρε μεγάλε;». Υπάρχει ένας πόντος σε αυτό, αλλά δεν φτάνει. Γιατί τους «κανονικούς» (απαραίτητα τα εισαγωγικά) πολιτικούς τους έχουμε για γιαούρτια και για κλοτσιές και όχι για μπράβο και για ζήτω όπως μας είχαν συνηθίσει κάποια παιδιά.

Και να πει κανείς ότι θα μπούνε στη Βουλή για να περάσουν τις νέες ιδέες τους και να αλλάξουν το δράμα που ζούμε να πω πάσο. Μα οι μισοί από δαύτους απλά διαβάζουν τους λόγους που κάποιοι τους έχουν γράψει και κάνουν το ένα σαρδάμ μετά το άλλο. Ούτε να παπαγαλίσουν δεν μπορούν δηλαδή. Τι σχέση έχουν οι σημερινοί υποψήφιοι με την πολιτική;

Ο Πύρρος είναι ένα σύμβολο που μαζί του δάκρυζε όλη η Ελλάδα. Ο Μητρόπουλος ένας ψευτόμαγκας των γηπέδων, τον οποίο βέβαια γουστάρουν οι γαύροι και θα μαζέψει πολλούς ψήφους. Η Μπάρμπα έχει βυζάρες και μπορεί πολλοί να τον έπαιζαν στα νιάτα τους για πάρτη της. Το ίδιο και ένα σωρό πιθανοί και απίθανοι που μπήκαν στη ζωή μας. Με την πολιτική δεν κατάλαβα που κολλάνε όλοι αυτοί;

Το ίδιο και με τους δημοσιογράφους. Ή είσαι δημοσιογράφος αδερφέ ή πολιτικός. Και τα δύο δεν γίνεται. Και σε αυτό πρέπει να πάρει θέση και η ΕΣΗΕΑ και να δίνει τον πούλο σε όποιον αλλάζει στρατόπεδο. Το ένα με το άλλο δεν μπορούν να πάνε μαζί.

Να σας πω την αλήθεια γενικά με την πολιτική δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα και δεν το παίζω ειδικός. Βλέπουμε όμως όλοι πως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για τις ζωές μας και δεν σηκώνει πλάκες με αυτό. Γιατί μόνο ως πλάκα και ως χαβαλέ αντιμετωπίζω τις συγκεκριμένες υποψηφιότητες.

Και να σας πω και κάτι ακόμη για να δείτε ότι είμαι δίκαιος; Ακόμη και αυτή την ιστορία με το Παναθηναϊκό Κίνημα μόνο ζεστά δεν την βλέπω, αν και ξέρω ποιος ακριβώς είναι ο λόγος που έγινε. Απλά θα το περίμενα λιγάκι διαφορετικό. Σε κάθε περίπτωση το συμπέρασμα είναι ότι εδώ που έχουμε φτάσει με κάποια πράγματα δεν είναι για να παίζουμε.